مقدمه: ارزیابی سانحه یکی از اولین اقداماتی است که پس از وقوع سانحه و در مرحله پاسخگویی ناگزیر از انجام آنیم، زیرا همه اطلاعاتی که برای کنترل، تدبیر و برنامه ریزی سانحه بدان نیاز داریم، در فرآیند ارزیابی فرآهم می آید. بنابراین بدون ارزیابی سانحه اتخاذ تصمیمات بر مبنای داده های ناقص و اطلاعات محدود، پاسخگویی به سانحه را به شدت تحت تاثیر قرار خواهد داد. فدراسیون جهانی صلیب سرخ و هلال احمر بر این واقعیت اذعان دارد که عملیات پاسخگویی به بحران، بدون ارزیابی (یا انجام ناقص آن) همیشه همیشه یک عملکرد و نتیجه ضعیف را بدنبال خواهد داشت. در این مقاله، سعی بر آن است تا مبانی و مفاهیم ارزیابی سانحه مورد بررسی قرار گیرد.

پیامدها و زیان های پس از بحران، البته باتوجه به شدت حادثه کاملا آشکار است. فروریختن ساختمان ها، برهم خوردن تعادل و زندگی عادی جامعه. در این جا مساله این است که وقتی حادثه و یا به عبارتی بحران روی داد، پس از آن چه باید کرد و برنامه های از پیش تعیین شده را برای کاهش خسارات جانی و مالی باتوجه به اولویت اجرا نمود.این مقاله با مراجعه به منابع مکتوب اعم از کتاب، مقاله ها و گزارش ها و با بهره گیری شیوه اسنادی تهیه و تنظیم شده است. در مقاله حاضر مرحله پس از بحران و اقدامات لازمه در این دوره مورد بررسی قرار گرفته است. به گونه ای که با رعایت موارد ذکر شده و اقدامات لازمه از فجایع آتی پیشگیری شود. لزوم بازسازی شهر در مناطق کم خطر، احداث ساختمان ها مطابق قوانین مقاوم سازی، اقدامات اجرایی در زمینه بازسازی، طرح ریزی بافت شهر به شکل مناسب که در مواقع بحران ناشی از وقوع زلزله واجد انعطاف لازم برای جریان سریع اقدامات مقابله با بحران آتی باشد و تطابق الگوهای ساخت و ساز با ویژگی های فرهنگی و زیست معیشتی ساکنین به گونه ای که توسعه های آتی فضاهای مسکونی نیز در صورت وقوع تحت کنترل دستگاه نظارتی بوده و مغایرتی با قوانین مقاوم سازی نداشته باشد.

این مقاله به بررسی شیوه های متداول در فاز اضطراری مدیریت بحران سوانح طبیعی همانند طوفان و زلزله پرداخته و تاریخچه ای از آمادگی اضطراری را در سایه تمایز اولیه میان دفاع مردمی و حفاظت از مردم ارایه می کند. چنانکه مورد نخست تحت عنوان امنیت داخلی و دیگری به مدیریت احتمالی مردم تغییر یافته است. این امر با ایجاد تمایزاتی در استراتژیهای بکار رفته جهت تسکین بخشیدن به افراد مصیبت زده متشکل از تعدادی نیروهای نظامی و شبه نظامی همراه است. در این راستا پرسشی در خصوص مدیریت تمرکز یافته در مقابل مدیریت غیرمتمرکز با در نظر گرفتن میزان تاثیر آن بر رفاه عمومی مطرح می شود. این مقاله به مرور برخی از جنبه های مدیریتی در طوفان کاترینا که در اوت و سپتامبر سال 2005 در نئوراورلئان بوقوع پیوست، می پردازد. به گونه ای منطقی می توان نتیجه گرفت که جنبه های سمبولیک پاسخهای سیاسی و رسانه ای، باعث ایجاد انگیزه ای جهت تمییز چگونگی امداد رسانی ها می شود. از دیدگاه اقتصادی، بررسی سوانح طبیعی همانند زلزله و طوفان از روند پیچیده ای برخوردار است که در آن بخشهای حاشیه ای جامعه بطور غیرارادی متضرر گردیده اند و راه حل آن ایجاد آمادگی اضطراری دموکراتیک تری است که در قرن حاضر چالشی بزرگ می باشد. در خاتمه، این مقاله به ارایه 10 اصل برای حفاظت مناسب از مردم می پردازد.

مقدمه: یکی از عوامل موثر در افزایش اثربخشی، کارایی و در نهایت بهره وری، سبک رهبری مدیران سازمان می باشد. چون در سازمان ها هر موقعیتی سبک رهبری خود را می طلبد، آگاهی مدیران از الگوها و تئوری های رهبری، انجام وظایف آنها را آسانتر نموده و باعث موفقیت سازمان ها در نیل به اهدافشان می گردد. هدف اصلی از انجام این پژوهش تعیین رابطه بین سبک های مدیریت مدیران رده های مختلف وظایف (برنامه ریزی، سازماندهی، کنترل) مدیران آموزشی و غیر آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود. روش بررسی: این پژوهش از نوع کاربردی است که به صورت مقطعی (توصیفی - تحلیلی) انجام شد. جامعه پژوهش را کلیه مدیران عالی و میانی دانشگاه تشکیل می دهند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه بود. پرسشنامه «الف» سبک های رهبری فیدلر؛ و پرسشنامه «ب» عملکرد مدیران را مورد سنجش قرار می داد. پس از سنجش روایی و پایایی، پرسشنامه ها بین مدیران دانشگاه توزیع شد. پردازش وتجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار، آنالیز واریانس یک طرفه، رگرسیون، آزمون HSD توکی و دانکن و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن) با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت. یافته ها: حدود 49 درصد مدیران از نظر برنامه ریزی و 48 درصد ایشان از نظر سازماندهی در سطح بالا و 40 درصد آنان از نظر کنترل در سطح متوسط بودند. سایر یافته ها نشان داد که بین سبک رهبری مدیران (وظیفه مدار - رابطه مدار) و برنامه ریزی، سازماندهی و کنترل آنها رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین بین میانگین کنترل مدیران در رده های مختلف سنی و بین میانگین سبک رهبری مدیران در رده های مختلف سابقه خدمت تفاوت وجود داشت. نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده رهبران وظیفه گرا و رابطه گرا در برنامه ریزی و تعیین اهداف سازمانی عملکرد خوبی داشتند. همچنین نتایج نشان داد با سبک رهبری مناسب در سازمان می توان با سازماندهی، وظایف را برای بهبود عملکرد سازمان هماهنگ نمود. این بدان معنا است که هر قدر سبک هدایت و رهبری مدیران با موقعیت ها و نیازمندی های زیردستانشان هماهنگ باشد مدیران در دستیابی به اهداف و اجرای وظایفی از قبیل برنامه ریزی، سازماندهی و کنترل موفق تر خواهند بود. از طرفی با توجه به اینکه رهبری رابطه ای است بر اساس کنترل و نفوذ، رهبران وظیفه گرا و رابطه گرا با کنترل بر کارکنان اطمینان داشتند که به اهداف خود خواهند رسید.